8 دسامبر 2025- ماستوپاتی دیابتی(DMP) ، یکی از عوارض مرتبط با پستان در دیابت نوع ۱ یا ۲ وابسته به انسولین است. این وضعیت به صورت توده های سخت و فیبروزی در یک یا هر دو پستان ظاهر می شود. این توده ها سرطانی نیستند و شکل نامنظم دارند. جالب است که مواردی از DMP در مردان نیز گزارش شده است.
یافته های بالینی در مورد DMP اغلب غیرقطعی هستند. توده های این بیماری بزرگ و بدون درد بوده و به راحتی از توده های سرطان پستان قابل افتراق نیستند. این توده ها معمولاً در هر دو پستان دیده می شوند، به ویژه در مراحل پایانی بیماری، و اغلب همراه با سایر عوارض دیابت بروز می کنند. سطح بالای قند خون که به طور مداوم بالا باقی می ماند، به عنوان علت احتمالی مطرح شده است، اما شواهد علمی کافی برای تأیید این فرضیه وجود ندارد.
پیش آگهی ماستوپاتی دیابتی
ماستوپاتی دیابتی، یک بیماری بدخیم یا پیش بدخیم نیست و به بیماری لاعلاج منجر نمی شود. این وضعیت به عنوان یک بیماری محدود به خود در نظر گرفته می شود که نیاز به درمان ندارد، هرچند ممکن است، عود کند. تاکنون هیچ موردی از تبدیل توده های DMP به سرطان گزارش نشده است.
ماستوپاتی دیابتی، معمولاً توسط خود بیماران کشف می شود. آن ها ممکن است آن را به صورت توده ای نامنظم و بدون درد توصیف کنند و پزشک خانواده را مطلع سازند. پزشک سپس غربالگری سرطان پستان را آغاز می کند که شامل ماموگرافی و سونوگرافی پستان است. با این حال، نتایج معمولاً غیرقطعی بوده و برای تأیید وسرطان پستان نیاز به بیوپسی وجود دارد. پزشکان به شدت بیوپسی هسته ای(Core biopsy) را توصیه می کنند، زیرا ضایعات می توانند در طول زمان از نظر اندازه و تعداد افزایش یابند. این نوع بیوپسی با هدایت سونوگرافی انجام می شود و نمونه ای از بخش مرکزی توده ها برداشته می شود. تحلیل بافت شناسی روشی حیاتی برای افتراق DMP از سرطان پستان است.
مدیریت و درمان
پس از تأیید تشخیص DMP، معمولاً توده ها دست نخورده باقی می مانند. در زنان جوان، انجام سونوگرافی در فواصل منظم (معمولاً سالی یک بار) توصیه می شود. در بیماران مسن تر، معاینه بالینی سالانه همراه با ماموگرافی و سونوگرافی پیشنهاد می شود. با افزایش سن بیمار، اندازه و تعداد توده ها ممکن است بیشتر شود و هر ضایعه جدید باید با بیوپسی سوزنی ظریف یا بیوپسی هسته ای بررسی شود تا خوش خیم بودن آن ها تأیید گردد.
برداشتن توده های ماستوپاتی دیابتی به روش جراحی یک گزینه است، اما تصمیم گیری درباره آن باید توسط بیمار و پزشک انجام شود. میزان رشد مجدد ضایعات پس از جراحی حدود ۳۲ درصد است و معمولاً طی ۵سال رخ می دهد. هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این توده ها بدون درمان از بین می روند، اما شواهدی هم مبنی بر تبدیل آن ها به سرطان پستان وجود ندارد؛ بنابراین اگر بتوان از جراحی اجتناب کرد، بهترین گزینه خواهد بود.
در هر صورت، همه بیماران مبتلا بهDMP باید درباره عوارض احتمالی آگاه شوند و آموزش ببینند که خودشان پستان هایشان را معاینه کنند. همچنین باید به آن ها توصیه شود در صورت مشاهده تغییر در تعداد یا اندازه توده ها، فوراً به پزشک مراجعه کنند. هر توده جدید باید توسط پزشک بررسی شود تا خوش خیم بودن آن تأیید گردد.
منبع:
https://www.news-medical.net/health/Treatment-and-Prognosis-for-Diabetic-Mastopathy.aspx